O książce: 2014 / W książce znajdują się dwie prace wybitnego rosyjskiego, a później amerykańskiego bizantyjskiego uczonego, akademika Aleksandra Wasiliewa - „Bizancjum i krzyżowcy” ( 1923) i „Upadek Bizancjum” (1925). Ostre i bezstronne spojrzenie, jasna analiza przyczyn rozgrywających się wydarzeń, szerokie wykorzystanie źródeł – to cechy wyróżniające jego książki. Widzimy, jak Cesarstwo Bizantyjskie stopniowo ulega korozji w wyniku wewnętrznych sprzeczności, jak jest wypychane z zachodu przez Latynosów pod wodzą Wenecji, a od wschodu przez Turków, jak w końcu krzyżowcy zapomnieli o Grobie Świętym , zwróćcie Czwartą Krucjatę na Konstantynopol – genialne miasto, które nigdy nie miało sobie równych w Europie, weźcie je w posiadanie i załóżcie swoje państwo na zrabowanych popiołach. Pięćdziesiąt lat później Cesarstwo Bizantyjskie odrodziło się, ale jego siła została osłabiona. Do roku 1453 wszystko skurczyło się do rozmiarów stolicy, po czym nastąpił ostatni akt wielkiego dramatu historycznego – szturm na miasto przez sułtana Mehmeda II i śmierć ostatniego cesarza bizantyjskiego Konstantyna XI w walce wręcz. walka wręcz... Tak zakończyła się tysiącletnia historia Bizancjum.